Συνταγματική κατοχύρωση
Η πρώτη αμυδρή εμφάνιση των ατομικών δικαιωμάτων ανάγεται στην εποχή της αρχαίας Αθήνας έχοντας βέβαια διαφορετική αντίληψη του νοήματος της ελευθερίας. (Η αρχή της Ελευθερίας σήμαινε ελευθερία της πόλης). Τότε τα ατομικά δικαιώματα ήταν αποδεσμευμένα από την μετέπειτα "έντονη αντικρατική κατεύθυνση" που συναντούμε σήμερα.
Οι αρχές της ελευθερίας και της ισότητας και τα δικαιώματα που απορρέουν από αυτές κυριάρχησαν στην αρχαία Αθήνα.
Η πορεία των ατομικών δικαιωμάτων στη συνέχεια και ιδίως μετά τον 13ο αιώνα συμβαδίζει με την αυξανόμενη ανάγκη των ανθρώπων για ελευθερία.
Σημαντικά κείμενα και γεγονότα κατοχυρώνουν πλέον δικαιώματα. Τα κείμενα αυτά ασκούν ακόμα την επιρροή τους. Καθιερώθηκαν τα δικαιώματα του τύπου και έκφρασης, του απορρήτου των επιστολών, της κατοικίας, θρησκευτικής ελευθερίας και ελευθερίας της παιδείας, συνέρχεσθαι και αναφέρεσθαι προς τις αρχές, απαραβιάστου της ιδιοκτησίας και οικονομικής ελευθερίας.
Η ∆ιεθνής κατοχύρωση των θεμελιωδών δικαιωμάτων ξεκινά το 1929 με την "∆ιακήρυξη των διεθνών δικαιωαμάτων του ανθρώπου" και συνεχίζεται με το καταστατικό του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.
Η επιτακτική ανάγκη κατοχύρωσης ορισμένων «αγώγιμων και εξαναγκαστών αξιώσεων» οι οποίες θα προστάτευαν τον άνθρωπο μέσα σ’ ένα οργανωμένο κράτος. Η προστασία αυτή εκτείνεται τόσο στην υποχρέωση του κράτους να προστατεύει τους πολίτες του από αυθαιρεσίες άλλων όσο και στην υποχρέωση του να σεβαστεί το ίδιο και να διαφυλάξει τις αξιώσεις αυτές.
Στην Ελλάδα η συνταγματική κατοχύρωση των θεμελιωδών δικαιωμάτων ήταν πάντα σκοπός των συνταγματικών συντακτών. Από τα σχέδια του Ρήγα Βελεστινλή (1797) και το προσωρινό Σύνταγμα της Επιδαύρου (1822),μέχρι και το ισχύον Σύνταγμα, τα ατομικά δικαιώματα εμφανίζονται σε όλα τα κείμενα.
Σύμφωνα με τον ∆. Τσάτσο "σύνταγμα είναι η συγκεκριμένη τάξη μιας πολιτείας, όπως την συμπυκνώνουν και την καθορίζουν οι θεμελιώδεις κανόνες δικαίου, οι οποίοι αντιστοιχούν στην συνολική (ιστορική) πραγματικότητα ενός συγκεκριμένου κοινωνικού σχηματισμού"
Το ισχύον Σύνταγμα του 1975 (αναθεωρημένο το 1986 και 2001) δίνει ιδιαίτερη έμφαση στα ατομικά δικαιώματα τονίζοντας παράλληλα την ισχύ τους. Στα άρθρα 4-25 περιέχει διατάξεις που προστατεύουν τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα.
Στο άρθρο 25 αναφέρεται ότι "τα δικαιώματα του ανθρώπου ως ατόμου και ως μέλους του κοινωνικού συνόλου" (παρ.1) όχι μόνο είναι άξια αναγνώρισης, αλλά και προστασίας με σκοπό την "κοινωνική πρόοδο μέσα σε ελευθερία και δικαιοσύνη" (παρ.2). Το συγκεκριμένο απόσπασμα μαζί με την παράγραφο 3 του ίδιου " η καταχραστική άσκηση δικαιώματος δεν επιτρέπεται " δείχνουν καθαρά ότι το Σύνταγμα δεν είναι ατομοκεντρικό αλλά πρωθεί το "κοινωνικό κράτος".Το ∆εύτερο Μέρος του Συντάγματος τιτλοφορείται «Ατομικά και Κοινωνικά ∆ικαιώματα»
Το Σύνταγμα του 1975 ενισχύει σε σχέση με αυτό του 1952 την δικαστική προστασία των ατομικών δικαιωμάτων και κατοχυρώνει την προστασία των ατομικών δικαιωμάτων και έναντι της νομοθετικής εξουσίας όσον αφορά στην ουσία του δικαιώματος.
Σταδιακά κατοχυρώθηκαν ορισμένα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα, τα οποία ονομάζονται από το Ελληνικό Σύνταγμα ατομικά δικαιώματα, τονίζοντας μ’αυτόν τον τρόπο την ατομικότητα του ανθρώπου έναντι του κράτους, όπου δεν υφίστανται ατομικά δικαιώματα.
ψ
Τα ατομικά δικαιώματα βρίσκουν πρόσφορο έδαφος πλήρους ανάπτυξης σε κράτος δικαίου από τα οποία απαιτούν και αυτοπεριορισμό εκτός από θετικές πράξεις.
Στο Σύνταγμα της Ελλάδος η αρχή αυτή αντικατοπτρίζεται στο άρθρο 28 παρ. 1, το οποίο ορίζει σαφώς ότι "τα δικαιώματα του ανθρώπου ως ατόμου και ως μέλους του κοινωνικού συνόλου" λαμβάνουν χώρα παράλληλα με τις "εγγυήσεις του κράτους"
Το ισχύον Σύνταγμα του 1975 περιέχει κεφάλαιο με τίτλο "ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα" (Άρθρα 4-25). Οι σχετικές διατάξεις αποτέλεσαν αντικείμενο της αναθεώρησης του 2001.
Mέσω της συνταγματικής κατοχύρωσης τα κράτη κατέβαλαν προσπάθεια να παράσχουν στα ατομικά δικαιώματα την ύψιστη προστασία. Οι θεμελιώδεις ελευθερίες βρίσκονται υπό την προστασία του κράτους (Σύνταγμα Άρθρο 25 §1) τα οποία "αξιώνει από όλους τους πολίτες την εκπλήρωση του χρέους της κοινωνικής και Εθνικής αλληλεγγύης" (Σύνταγμα Άρθ. 25 §4)
Tο gonis.gr δημοσιεύει κάθε σχόλιο το οποίο είναι σχετικό με το θέμα στο οποίο αναφέρεται το άρθρο. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές και διατηρούμε το δικαίωμα να μην δημοσιεύουμε συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια όπου τα εντοπίζουμε. Σε κάθε περίπτωση ο καθένας φέρει την ευθύνη των όσων γράφει και το gonis.gr ουδεμία νομική ή άλλα ευθύνη φέρει.
