Το οικογενειακό του 1983 (ΑΚ )
Άρθρο 1513
Διαζύγιο ή ακύρωση του γάμου
Στις περιπτώσεις διαζυγίου ή ακύρωσης του γάμου και εφόσον ζουν και οι δύο γονείς, η άσκηση της γονικής μέριμνας ρυθμίζεται από το δικαστήριο. Η άσκηση της γονικής μέριμνας μπορεί να ανατεθεί στον έναν από τους γονείς ή, αν αυτοί συμφωνούν ορίζοντας συγχρόνως τον τόπο διαμονής του τέκνου, στους δύο από κοινού. Το δικαστήριο μπορεί να αποφασίσει διαφορετικά, ιδίως να κατανείμει την άσκηση της γονικής μέριμνας μεταξύ των γονέων ή να την αναθέσει σε τρίτον. Για τη λήψη της απόφασής του το δικαστήριο λαμβάνει υπόψη του τους έως τότε δεσμούς του τέκνου με τους γονείς και τους αδελφούς του, καθώς και τις τυχόν συμφωνίες που έκαναν οι γονείς του τέκνου σχετικά με την επιμέλεια και τη διοίκηση της περιουσίας του. Ο γονέας, στον οποίο δεν έχει ανατεθεί η άσκηση της γονικής μέριμνας, έχει το δικαίωμα να ζητάει από τον άλλο πληροφορίες για το πρόσωπο και την περιουσία του τέκνου.
Από το συνδυασμό των διατάξεων των αρθρ.1510,1511,1512-1514 και 1518 ΑΚ συνάγεται ότι η γονική μέριμνα του ανηλίκου τέκνου περιλαμβάνει την επιμέλεια του προσώπου του (η οποία εμπεριέχει την ανατροφή, την επίβλεψη, τη μόρφωση και την εκπαίδευση του τέκνου, καθώς και τον προσδιορισμό του τόπου της διαμονής του), επί πλέον δε και την διοίκηση της περιουσίας του και την εκπροσώπηση του τέκνου σε κάθε υπόθεση ή δικαιοπραξία ή δίκη που αφορά το πρόσωπο ή την περιουσία του. Στην περίπτωση διακοπής της συζυγικής συμβίωσης, όταν ανατρέπονται πλέον οι συνθήκες της ζωής της οικογένειας, καταργείται ο συζυγικός οίκος, δημιουργείται χωριστή εγκατάσταση του καθενός από τους γονείς και ανακύπτει το θέμα της διαμονής των ανηλίκων τέκνων πλησίον του πατέρα ή της μητέρας τους, η ρύθμιση δε της γονικής μέριμνας και της επιμέλειας αυτών γίνεται από το δικαστήριο.
Μπορεί όμως το δικαστήριο να διάταξή διαφορετικά ακόμα και σήμερα. (παρότι 40 χρόνια δεν το επιλέγει πάρα σπάνια) Οι αποφάσεις που διαφοροποιούνται έχουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά δείχνουν όμως την αλλαγή που έχει επέλθει ήδη στην κοινωνία. Οι δικαστές αποτύπωσαν έστω και καθυστερημένα την αλλαγή αυτή. Έκαναν αυτό που μπορούσαν με το ισχύοντα νόμο κατανέμοντας χρονικά την γονική μέριμνα, είτε εναλλάσσοντας την άσκηση-κατανομή της επιμέλειας,είτε αναθέτοντας μερικώς μόνο στον ένα γονέα την άσκηση αυτής, ως προς ορισμένο τομέα και παρά τη σφοδρή αντιδικία μεταξύ τους, να ασκείται η επιμέλεια του ανήλικου τέκνου, εναλλακτικά ανά δεκαπέντε (15) ημέρες από κάθε γονέα. Μπορεί και σήμερα ένα δικαστήριο να κατανείμει την άσκηση της γονικής μέριμνας και να αναθέσει μερικώς μόνο στον ένα γονέα την άσκηση αυτής, ως προς ορισμένο τομέα. Μόλις τα τελευταία 10 χρόνια έχουν εκδοθεί μερικές αποφάσεις που παρότι είναι στην σωστή κατεύθυνση της από κοινού ανατροφής δεν είναι ο κανόνας.
Ενδεικτικά παραθέτουμε μερικές χαρακτηριστικές
Όταν το συμφέρον του τέκνου το επιβάλλει μπορεί το δικαστήριο να διατάξει διαφορετική ρύθμιση και κυρίως να κατανείμει την άσκηση της γονικής μέριμνας και να αναθέσει μερικώς μόνο στον ένα γονέα την άσκηση αυτής, ως προς ορισμένο τομέα(ΕφΘεσ 1831/2014 Α΄ Δημοσίευση ΝΟΜΟΣ)
Σκεπτικό δικαστή σε εναλλασσόμενη άσκηση κατανομή της επιμέλειας Δικαστική απόφαση 2018 περισσότερα δείτε εδώ
Όταν το συμφέρον του τέκνου το επιβάλλει μπορεί το δικαστήριο να διατάξει ρύθμιση και κυρίως να κατανείμει την άσκηση της γονικής μέριμνας και να αναθέσει μερικώς μόνο στον ένα γονέα την άσκηση αυτής, ως προς ορισμένο τομέα και παρά τη σφοδρή αντιδικία μεταξύ τους, να ασκείται η επιμέλεια του ανήλικου τέκνου, εναλλακτικά ανά δεκαπέντε (15) ημέρες από κάθε γονέα.
Απόφαση περί χρονικά κατανεμηθείσας επιμέλειας μεταξύ και των δύο γονέων περισσότερα δείτε εδώ
Δείτε σκεπτικό συνήθους απόφασης καθώς και προτεινόμενο περισσότερα δείτε εδώ
Οι Νόμοι δεν επιλύουν δια μαγείας τα περίπλοκα κοινωνικά ή οικογενειακά θέματα. Στην προκειμένη περίπτωση,πέρα από το Νομοθετικό πλαίσιο, είναι τα χαρακτηριστικά της οικογένειας (κοινωνικά, ψυχολογικά, κοκ.) που παίζουν σημαντικό ρόλο στο τρόπο που οι γονείς θα διαχειριστούν τον χωρισμό και τον γονικό τους ρόλο απέναντι στα παιδιά (Smyth et al., 2016).
Είναι, όμως, σημαντικό να υπάρχει ένα επαρκές νομοθετικό πλαίσιο που να οριοθετεί και να διασφαλίζει θεσμικά, με βάση την σύγχρονη έρευνα, τις συνθήκες διαμοιρασμού των οικογενειακών ευθυνών και της γονικής μέριμνας
