Guyonne Rogier a, Alessandro Amo b, Beatrice Simmi b, Patrizιa Velotti c
(μετάφραση: Δ. Λ.)
Περίληψη
Παρόλο που έχει υποτεθεί ότι υπάρχει μια στενή σχέση μεταξύ του σαδιστικού και του μεγαλεπήβολου ναρκισσισμού, μέχρι σήμερα, λίγα είναι γνωστά για τις μεταβλητές που εξηγούν μια τέτοια σχέση. Στόχος αυτής της συνεισφοράς είναι να γεφυρώσει αυτό το χάσμα διερευνώντας το θέμα σε ένα πολύ μεγάλο δείγμα Ιταλών ενηλίκων. Επιπλέον, στόχος μας ήταν να συμβάλουμε στην προώθηση του γνωστικού πεδίου μέσω της επικύρωσης της ιταλικής έκδοσης της κλίμακας καλοήθους και κακοήθους φθόνου (I-BeMaS). Χορηγήσαμε ερωτηματολόγια αυτοαναφοράς για την αξιολόγηση της σαδιστικής προσωπικότητας (Assessment of Sadistic Personality; ASP), του παθολογικού ναρκισσισμού (Pathological Narcissism Inventory), του φθόνου (I-BeMaS), καθώς και του θαυμασμού και της αντιπαλότητας (Narcissistic Admiration and Rivalry Questionnaire). Structuralequationmodels were used to test the hypotheses. Για τον έλεγχο των υποθέσεων χρησιμοποιήθηκαν μοντέλα δομικών εξισώσεων. Το I-BeMas έδειξε την αναμενόμενη παραγοντική δομή, τη διαμορφωτική αμεταβλητότητα μεταξύ του φύλου καθώς και την κλιμακωτή και μετρική αλλά όχι αυστηρή αμεταβλητότητα. Επιπλέον, ο μεγαλεπήβολος ναρκισσισμός, ο ναρκισσιστικός ανταγωνισμός και ο κακόβουλος φθόνος προέβλεψαν θετικά και σημαντικά τις βαθμολογίες του ASP. Επιπλέον, ο ανταγωνισμός και ο κακόβουλος φθόνος μεσολάβησαν στη σχέση μεταξύ μεγαλειώδη ναρκισσισμού και σαδισμού. Τα αποτελέσματα συζητούνται υπό το φως των θεωρητικών, εμπειρικών και κλινικών επιπτώσεων. Τονίζεται ο ρόλος του φθόνου, υπογραμμίζοντας την ανάγκη για περαιτέρω διερεύνηση αυτών των μεταβλητών, που αγνοήθηκαν κατά κόρον σε προηγούμενες συνεισφορές.
Εισαγωγή
Ο σαδισμός ορίζεται ως η τάση να προκαλεί κανείς πόνο και ταπείνωση στους άλλους και να βιώνει ευχαρίστηση σε σχέση με τους ανθρώπους που υποφέρουν (O'Meara et al., 2011). Η διερεύνηση του σαδισμού που εννοείται ως υποκλινική μεταβλητή είναι αρκετά πρόσφατη, αλλά φαίνεται να είναι μια πολλά υποσχόμενη γραμμή έρευνας. Για παράδειγμα, η έρευνα τεκμηρίωσε τη συσχέτισή της με πολλές αντικοινωνικές συμπεριφορές όπως η σεξουαλική βία (Russell et al., 2017), ο εκφοβισμός και ο διαδικτυακός εκφοβισμός (van Geel et al., 2017) και η απρόκλητη επιθετικότητα (Bonfá-Araujo et al., 2022). Είναι σημαντικό ότι ορισμένοι συγγραφείς υποστηρίζουν ότι θεωρούν τον σαδισμό ως συστατικό της σκοτεινής τετράδας, την επέκταση της σκοτεινής τριάδας που περιλαμβάνει σχετικά αλλά διακριτά χαρακτηριστικά σκοτεινής προσωπικότητας, όπως ο μακιαβελισμός, η ψυχοπάθεια και ο ναρκισσισμός (Buckels et al., 2013· Chiorri et al., 2019 Paulhus & Williams, 2002). Πράγματι, η πρόσφατη μετα-ανάλυση που πραγματοποιήθηκε στο θέμα (Bonfá-Araujo et al., 2022) κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το πρότυπο των παρατηρούμενων συσχετισμών μεταξύ του σαδισμού και των συστατικών της σκοτεινής τριάδας καθώς και οι διακριτές συσχετίσεις του σαδισμού με τα ψυχολογικά αποτελέσματα υποστήριξαν την ιδέα ότι ο σαδισμός μπορεί να θεωρηθεί ως συστατικό του σκοτεινού νομολογικού δικτύου. Ωστόσο, η φύση της κοινής συνιστώσας που εξηγεί τη στενή σχέση μεταξύ του σαδισμού και των άλλων σκοτεινών μελών της τριάδας απέχει πολύ από το να είναι ξεκάθαρη. Στην παρούσα μελέτη, θα επικεντρώσουμε την έρευνά μας στις μεταβλητές που μπορεί να εξηγήσουν τη στενή σχέση μεταξύ του παθολογικού ναρκισσισμού -και ιδιαίτερα του μεγαλεπήβολου ναρκισσισμού- και του σαδισμού.
Ο ναρκισσισμός είναι ένα πολύ περίπλοκο κατασκεύασμα, με τα βασικά του χαρακτηριστικά να είναι μια υπερβολική αίσθηση προσωπικής σημασίας, δικαιώματος και αισθήματα ανωτερότητας. Τα άτομα με υψηλά επίπεδα ναρκισσισμού επικεντρώνονται συνεχώς στον εαυτό τους, υπερεκτιμώντας τις ικανότητές τους (Wu et al., 2019). Οι πρόσφατες εξελίξεις στην κατανόηση αυτού του θέματος ρίχνουν φως σε δύο διακριτές διαστάσεις, δηλαδή τον μεγαλειώδη και τον ευάλωτο ναρκισσισμό (Weiss & Miller, 2018). Ο μεγαλειώδης ναρκισσισμός χαρακτηρίζεται από αλαζονεία, αυτοπροβολή και αμετροέπεια, ενώ ο ευάλωτος ναρκισσισμός από εγωκεντρισμό, υπερευαισθησία και εσωστρέφεια (Miller et al., 2017).
Υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να εξηγηθεί η παρατηρούμενη σχέση μεταξύ μεγαλεπήβολου ναρκισσισμού και σαδισμού και αυτοί μπορεί να εκτιμηθούν καλύτερα λαμβάνοντας υπόψη δύο βασικά ψυχολογικά χαρακτηριστικά του σαδισμού, δηλαδή την ευχαρίστηση που νιώθει το άτομο ως απάντηση στον αντιληπτό πόνο του άλλου και την προθυμία να ασκήσει κυριαρχία στους άλλους (Ο «Meara et al., 2011).
Πράγματι, ορισμένοι ερευνητές προτείνουν ότι, πέρα από την αναζήτηση της ευχαρίστησης, ένα κεντρικό χαρακτηριστικό στις σαδιστικές συμπεριφορές θα μπορούσε να είναι η προθυμία άσκησης εξουσίας και κυριαρχίας σε άλλους ανθρώπους. Αξίζει να σημειωθεί ότι η τάση για εκμετάλλευση και χειραγώγηση των άλλων είναι ένα κεντρικό χαρακτηριστικό του μεγαλεπήβολου ναρκισσισμού, όπως για παράδειγμα μετράται από την καταγραφή του παθολογικού ναρκισσισμού (Pincus et al., 2009), ένα πολύ γνωστό εργαλείο για την αξιολόγηση του παθολογικού ναρκισσισμού. Από αυτή την προοπτική, η τάση για κυριαρχία και άσκηση εξουσίας πάνω στους άλλους θα ήταν ένα κοινό στοιχείο μεταξύ του μεγαλεπήβολου ναρκισσισμού και του σαδισμού, ικανό να εξηγήσει τη σχέση μεταξύ των δύο. Είναι σημαντικό ότι αυτό το συγκεκριμένο στοιχείο του σαδισμού μπορεί να είχε παραβλεφθεί σε προηγούμενες μελέτες λόγω των εργαλείων μέτρησης που χρησιμοποιήθηκαν. Πράγματι, υποστηρίζοντας και διεγείροντας το αυξανόμενο ενδιαφέρον της επιστημονικής κοινότητας σχετικά με τον σαδισμό, αρκετοί συγγραφείς ανέπτυξαν ερωτηματολόγια αυτοαναφοράς με το καθένα να τονίζει διαφορετικά στοιχεία της δομής (Dinić et al., 2020). Για παράδειγμα, οι Plouffe et al. (2017) ανέπτυξαν την κλίμακα αξιολόγησης της σαδιστικής προσωπικότητας για να ενσωματώσουν την αξιολόγηση της υποταγής του σαδισμού. Επομένως, μια αξιολόγηση της συσχέτισης μεταξύ του μεγαλεπήβολου ναρκισσισμού και του σαδισμού που θα ήθελε να συλλάβει αυτό το μερίδιο θα πρέπει κατά προτίμηση να χρησιμοποιεί το ASP και όχι άλλα εργαλεία μέτρησης.
Όσον αφορά το άλλο βασικό χαρακτηριστικό του σαδισμού και της ηδονής ως αποτέλεσμα στον αντιληπτό πόνο των άλλων, και τη φύση των μεταβλητών που εξηγούν τη συσχέτισή του (σαδισμού) με τον μεγαλεπήβολο ναρκισσισμό, μπορούν να υποτεθούν διάφορες διαδικασίες. Σε αυτή τη συνεισφορά, θα επικεντρωθούμε σε δύο από αυτά, τη ναρκισσιστική αντιπαλότητα και τον κακόβουλο φθόνο.
Τα άτομα με υψηλά επίπεδα ναρκισσιστικού ανταγωνισμού βιώνουν αρνητικά συναισθήματα όταν κάποιος άλλος λαμβάνει την προσοχή, υποτιμούν τους άλλους και βιώνουν θετικά συναισθήματα όταν άλλοι αποτυγχάνουν ή βρίσκονται σε κατώτερη θέση. Αυτή η διαδικασία θα βοηθούσε το άτομο με παθολογικό ναρκισσισμό να διατηρήσει τη μεγαλειώδη εικόνα του εαυτού του (Rogoza et al., 2018), μέσω του αγώνα για υπεροχή και εχθρική συμπεριφορά (Back et al., 2013; Rogier et al., 2019). Με άλλα λόγια, ο ναρκισσιστικός ανταγωνισμός θα εξηγούσε γιατί τα άτομα με υψηλά επίπεδα μεγαλεπήβολου ναρκισσισμού θα βίωναν θετικά συναισθήματα ως απάντηση στις αποτυχίες των άλλων και στην άσκηση εξουσίας πάνω στους άλλους. Με τη σειρά της, αυτή η διαδικασία είναι πιθανό να ευθύνεται για μεγαλύτερη επιρρέπεια στον σαδισμό, καθώς είναι η πιθανότητα να βιώσετε ευχαρίστηση ως απάντηση στον πόνο των άλλων. Σύμφωνα με αυτό το σκεπτικό, μπορεί κανείς να αναμένει ότι τα επίπεδα ναρκισσιστικού ανταγωνισμού μπορεί να εξηγούν εν μέρει τη διαδικασία με την οποία ο μεγαλειώδης ναρκισσισμός οδηγεί σε υψηλά επίπεδα σαδισμού.
Επίσης, ο κακόβουλος φθόνος είναι ένας καλός υποψήφιος για να εξηγήσει τη σχέση μεταξύ μεγαλεπήβολου ναρκισσισμού και σαδισμού. Ο φθόνος είναι μια αντίδραση ή μια διάθεση προς άλλους ανθρώπους, που προκύπτει από την κοινωνική σύγκριση που σχετίζεται με μια αίσθηση κατωτερότητας και αδικίας σε σύγκριση με τις ιδιότητες, την ιδιοκτησία ή την επιτυχία ενός άλλου ατόμου (Lange et al., 2018). Πρόσφατη έρευνα για τον φθόνο διακρίνει δύο μορφές, καλοήθεις και κακόβουλες, που προέρχονται από τη Θεωρία του Διπλού Φθόνου (Cohen-Charash & Larson, 2017; Van de Ven, 2016). Συγκεκριμένα, ο καλοήθης φθόνος αποτελεί μια τάση βελτίωσης της κατάστασής του ατόμου, καθώς οι ζηλευτές διαστάσεις των άλλων λειτουργούν ως ένα ερέθισμα για να δουλέψει κανείς πάνω στην αυτοβελτίωσή του. Αντίθετα, ο κακόβουλος φθόνος χαρακτηρίζεται από σχετιζόμενη εχθρότητα και θυμό, υποτίμηση και βλάβη άλλων που θεωρούνται ανώτεροι και απειλή για το "εγώ" (Van de Ven, 2016). Αυτή η μορφή φθόνου έχει συχνά αναφερθεί ως μεγαλειώδης ναρκισσισμός καθώς μια θετική εικόνα του εαυτού πρέπει να υποστηρίζεται από μια αρνητική εικόνα του άλλου, έτσι ώστε η παρατήρηση της επιτυχίας στους άλλους να αντιμετωπίζεται ως απειλή του εγώ (Campbell & Miller, 2011; Kernberg, 1975· Lange et al., 2018). Εμπειρικά, ο φθόνος έχει συνδεθεί περισσότερο με τον ευάλωτο παρά με τον μεγαλεπήβολο ναρκισσισμό (Gold, 1996; Krizan & Johar, 2012; Neufeld & Johnson, 2016; βλ. Lange et al., 2016 για μια ανασκόπηση). Ωστόσο, μια πιο προσεκτική ματιά σε αυτές τις μελέτες υπογραμμίζει ότι ο τρόπος με τον οποίο ο μεγαλεπήβολος ναρκισσισμός μπορεί να μην έχει λειτουργήσει με βέλτιστο τρόπο όσον αφορά το κατασκεύασμα του παθολογικού ναρκισσισμού με όλες αυτές τις μελέτες που χρησιμοποιούν το Inventory Narcistic Personality Inventory που έχει επικριθεί για την αξιολόγηση της προσαρμοστικής πτυχής του ναρκισσισμού (Pincus et. al., 2009).
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο κακόβουλος φθόνος έχει αποδειχθεί ότι σχετίζεται αλλά διαφέρει από τον ναρκισσιστικό ανταγωνισμό (Dinić & Branković, 2021) με ορισμένους συγγραφείς να υποστηρίζουν ότι ο ανταγωνισμός θα οδηγούσε σε κακόβουλο φθόνο (Lange et al., 2016). Έτσι, ο κακόβουλος φθόνος μπορεί να παρακινεί ένα άτομο με υψηλά επίπεδα μεγαλεπήβολου ναρκισσισμού να επιτίθεται σε άλλους για να καταστρέψει την «καλή τους τύχη». Σύμφωνα με αυτό, έχει παρατηρηθεί ότι ο κακόβουλος φθόνος συνδέεται με θετικά συναισθήματα (δηλαδή χαρά) όταν βοηθάς στις αποτυχίες των άλλων (Lange et al., 2018· Van de Ven et al., 2015). Από αυτή την άποψη, η επιθετικότητα που υποκινείται από κακόβουλο φθόνο ή παρατήρηση αποτυχίας σε έναν άλλον που ζηλεύει μπορεί να είναι η πηγή σαδιστικής ευχαρίστησης στο άτομο με μεγαλειώδη ναρκισσισμό, καθώς θα αποκαθιστούσε τη μεγαλοπρέπεια του εαυτού, υποστηρίζοντας το αίσθημα της αυτοεκτίμησης, της δύναμης και της αυτοαποτελεσματικότητας. Στο σύνολό της, παρά τον αριθμό των λόγων για τους οποίους αναμένουμε μια συσχέτιση μεταξύ κακόβουλου φθόνου και τόσο του μεγαλεπήβολου ναρκισσισμού όσο και του σαδισμού (Plouffe et al., 2019), η υπόθεση του διαμεσολαβητικού ρόλου του κακόβουλου φθόνου στη σχέση μεταξύ των δύο σκοτεινών χαρακτηριστικών της προσωπικότητας δεν έχει δοκιμαστεί ακόμη σε ερευνητικό επίπεδο.
Παρά το γεγονός ότι και οι δύο μεταβλητές μπορεί να αποδειχθούν εύλογοι μεσολαβητές των οδών που συνδέουν τον μεγαλεπήβολο ναρκισσισμό με τα επίπεδα σαδισμού, η σχέση δεν έχει ακόμη διερευνηθεί. Αυτό μπορεί να εξηγηθεί εν μέρει από την έλλειψη μέτρων για την αξιολόγηση αυτών των κατασκευών. Για παράδειγμα, ερωτηματολόγια αυτοαναφοράς που αξιολογούν τον κακόβουλο φθόνο και τον ανταγωνισμό έχουν αναπτυχθεί μόνο την τελευταία δεκαετία, συγκεκριμένα η Κλίμακα Καλοήθους και Κακόβουλου Φθόνου (BeMAS, Lange & Crusius, 2015) και το Ερωτηματολόγιο Ναρκισσιστικού Θαυμασμού και Ανταγωνισμού (Back et al., 2013) και η επικύρωσή τους σε μη αγγλικές γλώσσες είναι είτε πολύ πρόσφατη είτε ανύπαρκτη. Για παράδειγμα, η ιταλική έκδοση του BeMaS δεν έχει ακόμη δημιουργηθεί και επικυρωθεί, περιορίζοντας τις εμπειρικές προσπάθειες σε αυτό το πεδίο έρευνας. Το BeMas είναι μια αυτοαναφορά 10 σημείων και απαιτεί από τα υποκείμενα να απαντήσουν χρησιμοποιώντας μια κλίμακα Likert έξι βαθμών (1 = διαφωνώ έντονα, 6 = συμφωνώ απόλυτα). Οι διερευνητικές αναλύσεις παραγόντων (EFA) και το CFA δείχνουν ότι το BeMas αποκαλύπτει δύο παράγοντες. Και οι δύο υποκλίμακες είναι εξαιρετικά αξιόπιστες και εσωτερικά συνεπείς (Lange & Crusius, 2015). Αξίζει να σημειωθεί ότι οι καλές ψυχομετρικές ιδιότητες του οργάνου έχουν τεκμηριωθεί περαιτέρω σε μελέτες που δοκιμάζουν την Σερβική, Αμερικανική, Ρωσική, Πολωνική και Γερμανική εκδόσή του (Dinić & Branković, 2021; Kwiatkowska et al., 2020).
Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, η μελέτη διεξήχθη για να καλύψει δύο κενά. Πρώτον, ένα προκαταρκτικό βήμα ήταν η δημιουργία της ιταλικής έκδοσης του BeMAS (I-BeMaS) και η δοκιμή της παραγοντικής δομής του. Σχετικά με αυτόν τον στόχο, θέλαμε να εξετάσουμε τη διαμορφωτική του αμεταβλητότητα κατά φύλο. Οι γενικές μας προσδοκίες υποθέτουν ότι το I-BeMaS θα έδειχνε καλό δείκτη προσαρμογής, επιβεβαιώνοντας την αρχική παραγοντική δομή (Lange & Crusius, 2015). Επίσης, θέλαμε να δοκιμάσουμε τις ιδιότητες μέτρησης της αμεταβλητότητας του I-BeMaS σε όλο το φύλο, οι οποίες, εξ όσων γνωρίζουμε, δεν έχουν ακόμη τεκμηριωθεί στη βιβλιογραφία. Πράγματι, η επίτευξη μέτρησης αμετάβλητης θα επέτρεπε μελλοντικές μελέτες να πραγματοποιήσουν συγκρίσεις μεταξύ ανδρών και γυναικών σχετικά με το φθόνο, όπως αξιολογήθηκε από το I-BeMaS, διεγείροντας έτσι το πεδίο της έρευνας για, για παράδειγμα, τη διερεύνηση του πιθανού ρόλου του φύλου στον μετριασμό της σχέσης μεταξύ του φθόνου και ψυχολογικών αποτελεσμάτων. Στη συνέχεια, η μελέτη σχεδιάστηκε για να ελεγχθεί η υπόθεση ότι τόσο ο κακόβουλος φθόνος όσο και τα επίπεδα αντιπαλότητας θα μεσολάβησαν εν μέρει στις οδούς που συνδέουν τον μεγαλειώδη ναρκισσισμό με τον σαδισμό. Με αυτόν τον τρόπο, σχεδιάσαμε να μετρήσουμε τον μεγαλεπήβολο ναρκισσισμό με ένα μέτρο που θα συλλάμβανε την παθολογική πτυχή του (δηλαδή τον κατάλογο παθολογικού ναρκισσισμού), σε αντίθεση με μελέτες που χρησιμοποιούσαν τον κατάλογο ναρκισσιστικής προσωπικότητας που προηγουμένως απέτυχαν να βρουν συσχέτιση μεταξύ φθόνου και ναρκισσισμού.
Αποσπάσματα ενότητας
Συμμετέχοντες και διαδικασία
Στην παρούσα μελέτη συμμετείχαν 3985 άτομα, τα οποία προσλήφθηκαν μέσω μιας τεχνικής δειγματοληψίας ευκολίας. Μετά την αφαίρεση των ακραίων στοιχείων, το τελικό δείγμα περιελάμβανε 3240 συμμετέχοντες (31,7 % άνδρες) με ηλικιακό εύρος μεταξύ 18 και 90 ετών (Mage = 31,60 έτη, SD = 13,73). Τα κριτήρια ένταξης για τους συμμετέχοντες στην έρευνα ήταν α) να είναι άνω των 18 ετών. β) να έχει καλή κατανόηση της ιταλικής γλώσσας σε γραπτή μορφή. Τα δεδομένα συλλέχθηκαν μέσω μιας διαδικτυακής έρευνας που ξεκίνησε με μια συνοδευτική επιστολή.
Η παραγοντική δομή της ιταλικής έκδοσης του BeMAS και οι ιδιότητες αναλλοίωσής του
Όπως είχε προγραμματιστεί, πραγματοποιήθηκε μια CFA για να αξιολογηθεί η καλή προσαρμογή της αρχικής παραγοντικής δομής του BeMAS. Ωστόσο, αυτό το μοντέλο δεν ήταν ικανοποιητικό όπως υποδεικνύεται από τον δείκτη RMSEA (χ2 = 1154,10 (34), RMSEA = 0,101, 90 CI% [0,10 έως 0,11]· CFI = 0,92), επομένως χρησιμοποιήσαμε τη σύσταση του Kline για να επαναπροσδιορίσουμε το μοντέλο. Συγκεκριμένα, εξετάστηκαν δείκτες τροποποίησης για την απελευθέρωση της εκτίμησης της συνδιακύμανσης μεταξύ των υπολειπόμενων σφαλμάτων του Στοιχείου 6 και του Στοιχείου 8, του Στοιχείου 2 και του Στοιχείου 5 και του Στοιχείου 7 και του Στοιχείου 9.
Συζήτηση
Ο κύριος στόχος της παρούσας μελέτης ήταν η διερεύνηση της σχέσης μεταξύ του μεγαλεπήβολου ναρκισσισμού και του σαδισμού και των λειτουργικών μεταβλητών σε αυτόν τον σύνδεσμο, με ιδιαίτερη έμφαση στον κακόβουλο φθόνο και τον ναρκισσιστικό ανταγωνισμό. Επιπλέον, στοχεύσαμε να δοκιμάσουμε την παραγοντική δομή του I-BeMaS καθώς και τις ιδιότητές της αμεταβλητότητας.
Συνολικά, οι προσδοκίες μας για τις ψυχομετρικές ιδιότητες του I-BeMAS ήταν άκρως ικανοποιητικές. Πράγματι, τα αποτελέσματα επιβεβαίωσαν τα αρχικά ευρήματα.
Δήλωση ηθικής έγκρισης
Η μελέτη ακολούθησε τις ηθικές κατευθυντήριες γραμμές που παρέχονται από την Ιταλική Ψυχολογική Εταιρεία και όλοι οι συμμετέχοντες συναίνεσαν να συμμετάσχουν στη μελέτη.
Χρηματοδότηση
Οι συγγραφέας δεν έλαβαν οικονομική υποστήριξη για την έρευνα, τη συγγραφή και/ή τη δημοσίευση αυτού του άρθρου.
CRediT authorship contribution statement
Guyonne Rogier: Methodology, Data curation, Writing and Editing. Alessandro Amo: Original draft preparation. Beatrice Simmi: Original draft preparation. Patrizia Velotti: Conceptualization, Supervision and Reviewing.
Declaration of competing interest
The authors declared no potential conflicts of interest with respect to the research, authorship, and/or publication of this article.
References (49)
M. van Geel et al.
Personality and Individual Differences
(2017)
T.D. Russell et al.
Personality and Individual Differences
(2017)
R. Rogoza et al.
A brief tale of the two faces of narcissism and the two facets of pride
Personality and Individual Differences
(2018)
R.A. Plouffe et al.
A psychometric investigation of the Assessment of Sadistic Personality
Personality and Individual Differences
(2019)
R.A. Plouffe et al.
The assessment of sadistic personality: Preliminary psychometric evidence for a new measure
Personality and Individual Differences
(2017)
D.L. Paulhus et al.
The dark triad of personality: Narcissism, Machiavellianism, and psychopathy
Journal of Research in Personality
(2002)
B.T. Gold
Enviousness and its relationship to maladjustment and psychopathology
Personality and Individual Differences
(1996)
M.D. Back et al.
Narcissistic admiration and rivalry: Disentangling the bright and dark sides of narcissism
Journal of Personality and Social Psychology
(2013)
R.M. Baron et al.
The moderator-mediator variable distinction in social psychological research: Conceptual, strategic, and statistical considerations
Journal of Personality and Social Psychology
(1986)
B. Bonfá-Araujo et al.
Considering sadism in the shadow of the Dark Triad traits: A meta-analytic review of the dark tetrad
Personality and Individual Differences
(2022)
(μετάφραση για το ΓΟΝ.ΙΣ. : Δ. Λ.)
