Το πρόβλημα σε ψυχρούς αριθμούς και στοιχεία

 

          Πολλά διαζύγια (στοιχεία ΕΛΣΤΑΤ)

Ο ακαθάριστος δείκτης γαμηλιότητας το 2005 αυξήθηκε σε 5,5 γάμους ανά 1.000 κατοίκους, από 4,6 και 5,5 που ήταν το 2004 καιτο 2003, αντίστοιχα. Σημειώνεται ότι ο ανωτέρω δείκτης στην αρχή της δεκαετίαςτου 1980 ήταν 7,3 γάμοι ανά 1.000 κατοίκους. Ο συντελεστής ολικής γαμηλιότητας κατά τον 1ο γάμο, για τις γυναίκες ηλικίας κάτω των 50 ετών, παρουσίασε πτωτική τάση, και από 0,87 το 1980, έφτασε στο επίπεδο του 0,57 το 2004 και του 0,68 το 2005. Αυτή η εξέλιξη της γαμηλιότητας επέδρασε αρνητικά στον αριθμό των γεννήσεων. Η μέση ηλικία των γυναικών κατά τον πρώτο γάμο αυξήθηκε βαθμιαία και από 24,1 έτη που ήταν το 1991 έφτασε τα 27,8 το 2004 καιτα 28,1 το 2005.

 

Ο δείκτης διαζυγίων εμφανίζει αυξητική τάση μέχρι και το 2004 και από 135,1 διαζύγια, ανά 1.000 γάμους, το 1994, έφτασε τα 239,5 το 2004, ενώ μειώνεται στα 221,1 διαζύγια το 2005.

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980 ο ολικός δείκτης διαζυγίων παρουσιάζει αυξητικέςτάσεις, οι οποίες οφείλονται, κατά μεγάλο μέρος, στην απλοποίηση της διαδικασίας έκδοσης του διαζυγίου με την καθιέρωση του συναινετικού διαζυγίου και της αρχής του ισχυρού κλονισμού του γάμου. Έτσι, ενώ μέχρι το 1984 ο ολικός δείκτης διαζυγίων, ανά 100 γάμους, παραμένει στο επίπεδο των 8 διαζυγίων, από το 1984 μέχρι και το 1992 εμφανίζει αύξηση, που κυμαίνεται ανάμεσα στα 8 με 10 διαζύγια. Το 1993 καιτο 1994 παρουσιάζει ελαφρά αύξηση, η οποία κυμαίνεται περίπου στα 10 διαζύγια ανά 100 γάμους, απότο 1995, όμως, παρουσιάζει μεγαλύτερη αύξηση φτάνοντας τα 15 διαζύγια μέχρι το 1997, ενώ το 2005 ο δείκτης αυξάνεται στα 24 διαζύγια ανά 100 γάμους από 21 που ήταν το 2004.

Ο ακαθάριστος δείκτης διαζυγίων παρουσιάζει την ίδια τάση μέσα στη δεκαετίατου 1980 και κυμαίνεται από 0,6 έως 0,9 διαζύγια ανά 1.000 κατοίκους, σταθεροποιείται στο 0,6 κατά την περίοδο 1990 – 1992 και αυξάνεται στο 1,1 το 2004 και στο 1,2 διαζύγια ανά 1.000 κατοίκους, το 2005.    περισσότερα δειτε εδώ

 

Σε ετήσιο επίπεδο, ξεκίνησαν το 2014 από τα 18.353, μειώθηκαν το 2016 στα 12.422, εκτοξεύθηκαν στα 20.240 το 2017 για να καταβαραθρωθούν στα 11.074 το 2018 πριν καταλήξουν στα 13.915 το 2019. Τα διαζύγια καταγράφονται αφού εκδοθούν επίσημα πράγμα που συχνά μπορεί να φτάσει τα 3 χρόνια.
Άρα οριστικά στοιχεία είναι τα στοιχεία του 2017. Επίσης πρέπει να προσθέσουμε και τα διαζύγια από τα σύμφωνα συμβίωσης που είναι άμεσα και προκύπτουν πολύ ευκολότερα από τα διαζύγια των γάμων. Το πρώτο εξάμηνο του 2017 είχαν λυθεί 241 σύμφωνα συμβίωσης, υπερδιπλάσια (535) το 2018, 777 το 2019 και 586 το 2020.                         περισσότερα δείτε εδώ

 

          Πόσα παιδιά ανατρέφονται σε περιβάλλον διαζυγίου - χωρισμού των γονέων ;

Ανήλικα τέκνα (κάτω των 18 ετών) 16.103 (2017) και προσθέτουμε τα παιδιά που γεννήθηκαν εκτός γάμου(περ. 8000+ παιδιά)                                                                       περισσότερα δείτε εδώ

 

            Πόσα είναι τα  παιδιά Έκτος Γάμου ;

Στην ΕΕ το 2018 εκτινάχθηκε στο 42% από 25% το 2000, καταγράφοντας αύξηση 17 ποσοστιαίων μονάδων. Η εξέλιξη αυτή «σηματοδοτεί νέα πρότυπα για τον σχηματισμό οικογενειών μαζί με το πιο παραδοσιακό μοντέλο όπου τα παιδιά γεννιούνταν εντός γάμου» (Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία).

            Στην Ελλάδα, γεννήσεις εκτός γάμου ως ποσοστό του συνόλου των γεννήσεων (1980-2007)

Ενώ μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του 1980 οι γεννήσεις αυτές αποτελούσαν λιγότερο από 2% του συνόλου, στη δεκαετία του 1990 το ποσοστό τους διπλασιάστηκε και άγγιξε το 4%, ενώ στην πρώτη πενταετία του 21ου αιώνα 5,5% των γεννήσεων προέρχονται πλέον από ανύπαντρες γυναίκες.Στην Ελλάδα σημειώθηκε,σημαντική αύξηση των παιδιών που γεννιούνται εκτός γάμου, από το 4% το 2000 στο 11,1% των γεννήσεων  το 2018.

         Σε απόλυτους αριθμούς

Οι εκτός γάμου γεννήσεις εμφάνισαν σημαντική αύξηση το 2005 φθάνοντας τις 5.485, με ποσοστό 51,0 επί 1000 γεννήσεων ζώντων, ενώ το 2004 ήταν 5.382, με ποσοστό 50,9 και το 1994 2.982, με ποσοστό 28,7.

          Σε ποσοστά % των συνολικών γεννήσεων

Ταυτόχρονα, οι παραδοσιακές αντιλήψεις για το εν λόγω θέμα έχουν αρχίσει να αλλάζουν και στην Ελλάδα και το ποσοστό των εκτός γάμου γεννήσεων, όπως προαναφέρθηκε, τετραπλασιάστηκε σε λιγότερο από 30χρόνια (από 1,5% το 1980 σε σχεδόν 6% το 2007).   Ενώ εκτοξεύθηκε στο 11,1% το 2018.

          Συμπεράσματα

Η εξέλιξη αυτή προδιαθέτει για το πολύ πιθανό ενδεχόμενο, στο εγγύς μέλλον, ο γάμος να απολέσει μερικώς τη σημασία του ως θεσμός-πλαίσιο μέσα στο οποίο τελείται η αναπαραγωγή και η ανατροφή των παιδιών και μια πρόσφατη έρευνα σε νεαρές μορφωμένες Ελληνίδες τείνει να το επιβεβαιώσει καθώς το 60% του δείγματος θα προτιμούσε τη συγκατοίκηση παρά το γάμο, παρόλο που το 82% είναι υπέρ του θεσμού αυτού (Rontos, 2007), ενώ σύμφωνα με την ίδια έρευνα 40,5% των ερωτηθέντων δεν απέκλεισαν το ενδεχόμενο να αποκτήσουν παιδιά χωρίς να είναι παντρεμένες.

Τα διαζύγια φαίνεται να έχουν αμεση επίπτωση και στο δημογραφικό.     περισσότερα δείτε εδώ

 

Οι προερχόμενες από άγαμες μητέρες γεννήσεις τριπλασιάζονται (σε απόλυτους αριθμούς) ανάμεσα στο 1980 και το 2007, και είναι πολύ πιθανόν, αν η παρούσα τάση συνεχιστεί, οι εκτός γάμου γεννήσεις να αποτελέσουν το 8% των γεννήσεων το 2015 και το 10% το 2020 (Gavalas and Rontos, forcoming Gavalas V. and Rontos K. (forthcoming) Out of wedlock childbearing in Greece: spatial and socio-demographic aspects of an emerging phenomenon. Population Reseach and Policy Review.)

 

Το δικαίωμα στην οικογένεια για τα εκτός γάμου παιδιά,  ο προβληματισμός μας επεκτείνεται και στη θέση του δικαίου αναφορικά με την θεσμική προστασία της παιδικής ηλικίας όλων των παιδιών. Λόγω κακής πρακτικής σε σχέση με την στάση των δικαστηρίων στην απο κοινού ανατροφή των παιδιών (Συνεπιμελεια,κοινη επιμελεια, κοινη ανατροφή)

 

Επίσης βγαίνει το συμπέρασμα οτι οι εκτός γάμου γεννήσεις θα αποτελούν όλο και μεγαλύτερο ποσοστό του συνόλου των γεννήσεων και μια ένδειξη ότι κάτι αλλάζει στη χώρα μας όσον αφορά τις παραδοσιακές οικογενειακές αξίες.     περισσότερα δειτε εδώ